yaşamak varken, yazmak anlamsızlaşıyor.
hatta bazen unutuyorum da,
umrumda bile olmuyor.
kabul, yazıyı kullanıyorum.
kötüysem yazıyorum, üzgünsem yazıyorum,
mutsuz, umutsuzsam yazıyorum..
ihtiyacım varsa kapısını çalıyor,
yoksa hiç uğramıyorum.
yazdıklarımı alt alta koyup okuyunca da,
kendimi tanıyamıyorum.
ne yapmalı bilmem..
iyi şeyleri de yazmayı öğrenmeliyim belki..
sahi, yazmak öğrenilir mi ki?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder