dün türkiye-rusya maçını izleyenler bilir, hido pek bi formsuzdu. önceki maçta da öyleydi de, dün bi başka kötüydü be.. olay aslında atamaması, oynayamaması değil; "yapmam gerekir" çabasıydı. içim parçalandı. kendime de benzettim biraz o açıdan.
"tüm takımın güvendiği, sırtını dayadığı, çoğu maçı kopartan bir oyuncusun sen. nasıl olur da sonlarına gelmiş bir maçta hala varlığını gösteremezsin?" psikolojisiydi son ana kadar hido'daki. nitekim son çeyrekte bulduğu sayılar ve yaptığı asistler sonucunda verdiği tepkiler de bu söylediklerimi doğrular nitelikteydi. nebleyim, üzüldüm.
sonunda kendine geldi bizimki, arap atı gibi sonradan açıldı, ama o çaresizliği, başarma isteği, engelleri hep aklımda olacak artık. sen de insanmışsın be hido. artık seni kendime daha yakın hissediyorum -yok ya öyle değil, boy faktöründen dolayı, bayaa uzaktı ya o mesele işte..-
neyse, ne demiş ünlü bir çin atasözünde;
"önümüzdeki maçlara bakıcaz."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder