boğuluyorum. nefes almak güçleşiyor bazen. bazen de imkansız hale geliyor. her yer dar geliyor, insanlar kalabalıklaşıyor, sözler anlamsızlaşıyor. ne görmek, ne duymak istiyorum olanları. dünyaya kendimi kapamak, bir süre ulaşılamamak oluyor en büyük arzum. uzaklaşmak, gitmek, gitmek istiyorum! her yerden.. herşeyden.. herkesten.. kendi başıma, kendim, başımla olmak düşüncesi bile rahatlatıyor çoğu zaman. bilmem, belki de eski alışkanlık..
sevmiyorum bu ara zaten kendimi. mutlu olmayı da beceremiyorum sırf bu yüzden. berbat bir insan oldum çıktım yani.. ama dert değil, nasılsa bulurum kendimden de kaçmanın bir yolunu..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder